No plantar kvinna i verda eit tre.
På kne liksom ein som bed
Ligg ho blant restene etter dei mange
Som stormen har broti ned.
På ny må ho prøve, om ein gang eitt
Får vekse seg stort i fred
– Diktsamlingene fra 1945 og 1947
var, som mange andres,
preget av erfaringene fra krigen.
Her fra diktet «No plantar kvinna»; 1947
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar